സ്ഥാപനം ജീവനക്കാരുടേതാവണം !

” നിങ്ങളുടെ സ്ഥാപനത്തിലെ ജീവനക്കാർക്ക് അവർ പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന സുന്ദരമായ സ്ഥാനമാനം നൽകുകയും,അവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിനും പ്രശംസിക്കുന്നതിനും, ഒരു അവസരം പോലും പാഴാക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുക. ” എന്ന് വാറൻ ബഫറ്റ് പറയുമ്പോൾ ഓരോ സ്ഥാപനത്തിലും ജോലിചെയ്യുന്ന തൊഴിലാളികൾ എത്രമാത്രം പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നവരാണ് എന്ന് നമുക്ക് ബോധ്യമാകും.
നിങ്ങൾ ഒരു സംരംഭകനോ , സ്ഥാപനത്തിന്റെ ഉടമയോ ആയിക്കൊള്ളട്ടെ നിങ്ങളുടെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ നെടുംതൂൺ എന്നു പറയുന്നത് നിങ്ങൾ വ്യയം ചെയ്യുന്ന, ഉൽപാദിപ്പിക്കുന്ന ഉൽപന്നമല്ല. മറിച്ച് ആ ഉൽപ്പന്നത്തെ മാർക്കറ്റ് ചെയ്യുന്ന, വിൽക്കുന്ന എക്സിക്യൂട്ടീവ് സ്റ്റാഫും, സെയിൽസ് ടീമും ആണ് പരമപ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നവർ.

ഡേൽകാർനഗി പറഞ്ഞ ഒരു കഥ ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഞാൻ പറയാം, ഒരു കമ്പനിയിൽ വളരെ കാലമായി ജോലി ചെയ്തു വന്നിരുന്ന ഒരു മുതിർന്ന ജീവനക്കാരൻ കാലക്രമേണ ജോലിയിൽ താല്പര്യം കുറഞ്ഞ് ഉത്പാദനക്ഷമത തീരെ നഷ്ടപ്പെട്ട് ഉദാസീനനായി കാണപ്പെട്ടു. അയാളെ എങ്ങനെ മാനേജ് ചെയ്യും എന്ന് കമ്പനിയുടെ മാനേജർ തലപുകഞ്ഞാലോചിച്ചു.
അദ്ദേഹത്തെ പിരിച്ചുവിട്ടാൽ അത്രയും പരിചയസമ്പന്നനായ മറ്റൊരാളെ ഉടൻ കണ്ടുപിടിക്കുക എന്നത് പ്രയാസമാണ്. പിരിച്ചുവിടും എന്നു ഭീഷണി മുഴക്കിയാൽ അയാൾ ശത്രുവായി മാറും എന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയവുമില്ല. ഒടുവിൽ ആ മാനേജർ അയാളുമായി മുഖാമുഖം സംസാരിക്കുവാൻ തീരുമാനിച്ചു. സൗഹൃദ സംഭാഷണത്തിനിടയിൽ ആ കമ്പനിയിലെ മികച്ച ഒരു ജീവനക്കാരൻ ആണ് അദ്ദേഹം എന്നും, പലതവണ തനിക്ക് അങ്ങനെ ബോധ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെന്നും കൂട്ടത്തിലുള്ള മറ്റു തൊഴിലാളികൾക്കെല്ലാം അയാൾ പ്രിയങ്കരൻ ആണെന്നും മാനേജർ അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞു. പഴയ ഉപഭോക്താക്കളിൽ പലരും താങ്കളുടെ കഴിവിനെ അഭിനന്ദിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നും മാനേജർ അറിയിച്ചു. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ താങ്കളെ ബാധിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു വിരസത എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അത് വേഗം മാറി വരട്ടെ എന്ന് ഞാൻ ആശംസിക്കുന്നു എന്നും കൂട്ടിച്ചേർത്തു.

തനിക്ക് തന്റെ സ്ഥാപനത്തിൽ ഒരു പെരുമയുണ്ടെന്നും അത് മാനേജ്മെന്റ് മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ട് എന്നും തിരിച്ചറിഞ്ഞാ ജീവനക്കാരൻ പതിൽ മടങ്ങ് കാര്യക്ഷമതയുള്ളവനായി തീർന്നു എന്നും ഡേൽകാർനഗി പറയുന്നു.
സഹപ്രവർത്തകരുടെയും ജീവനക്കാരുടെയും കുറ്റങ്ങൾ മാത്രം കണ്ടുപിടിച്ചു പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു തൊഴിലുടമയാണ് നിങ്ങളെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ റേറ്റിംഗ് താഴേക്ക് മാത്രമായിരിക്കും. ഇതു പറയുമ്പോൾ കൂടെയുള്ള ജീവനക്കാരെ മുഴുവൻ സദാ സുഖിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നാൽ ശരിയാകുമോ? എന്ന ചിന്ത നിങ്ങളിൽ ഇപ്പോൾ ഉയർന്നു വരാം. പലരും ജീവനക്കാരെ തമ്മിൽ താരതമ്യം ചെയ്യാറുണ്ട്. താരതമ്യം ചെയ്യൽ ഒരു നല്ല രീതിയല്ല എന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം, എന്നാൽ താരതമ്യം ചെയ്യണം എന്നു തന്നെയാണ് എന്റെയും അഭിപ്രായം കാരണം ആ താരതമ്യം അവരെ കൂടുതൽ കർമ്മോൽസുകരാക്കും, എന്നാൽ താരതമ്യം ചെയ്യേണ്ടത് അപരനെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയാകരുത്. പകരം ആരോടാണോ നാം സംസാരിക്കുന്നത് അയാളുടെ തന്നെ പൂർവ്വകാല ചെയ്തികളെ കൊണ്ട് ഇന്നത്തെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉത്പാദനക്ഷമതകുറവിനെ താരതമ്യം ചെയ്യണം.

ഉദാഹരണം പറഞ്ഞാൽ നമ്മളിൽ പലരും സ്വന്തം മക്കളെ മറ്റു കുട്ടികളുമായി താരതമ്യം ചെയ്യാറുണ്ട്. അതിനുപകരം ഇപ്പോൾ പത്താം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയോട് പറയുകയാണ്” നീ ആറിലും ഏഴിലും ഒക്കെ പഠിക്കുമ്പോൾ നീ എന്റെ അഭിമാനമായിരുന്നു. തല ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചാണ് ഞാൻ സ്കൂളിൽ നിന്നെ കാണാൻ വന്നിരുന്നത്, എന്നാൽ ഇപ്പോൾ എനിക്കതിന് ഒരു അവസരം നീ തരുന്നില്ല. നീ വിചാരിച്ചാൽ അതു നടക്കും എന്ന് എനിക്കുറപ്പുണ്ട്. ” തീർച്ചയായും അച്ഛന്റെ ഈ വാക്കുകൾ ആ മകനെ ഉണർത്തും എന്നതിൽ യാതൊരു സംശയവുമില്ല. ഇതുപോലെ വേണം താരതമ്യം നടത്താൻ.

എല്ലാവരും പ്രശംസ കൊതിക്കുന്നവരാണ്. എന്നാൽ കുറ്റപ്പെടുത്തലിന്റെ സ്വരമാണ് എവിടെയും. വിമർശിക്കുമ്പോൾ ഒരിക്കലും വ്യക്തിയെ വിമർശിക്കരുത് അവരുടെ പ്രവർത്തികളെയും അവരുടെ വകുപ്പിനെയും നമുക്ക് കുറ്റപ്പെടുത്താം. പകരം പ്രശംസിക്കേണ്ടിവരുമ്പോൾ എല്ലാം പേരെടുത്തു പറഞ്ഞ് വ്യക്തികളെ പ്രശംസിക്കുക. ഇതുണ്ടാക്കുന്ന ഇംപാക്ട് വളരെ വലുതായിരിക്കും.

നമ്മൾ വളരുന്നതിനോടൊപ്പം സ്ഥാപനത്തിലെ ജീവനക്കാരുടെ വളർച്ചയും നമ്മുടെ പരിഗണനാ ലിസ്റ്റിൽ ഉണ്ടാവണം. അവർക്ക് വേതന വർദ്ധനവ് വേണ്ടേ? എന്ന് അവരോട് നമുക്ക് ചോദിക്കുവാനാവണം. അവകാശങ്ങൾക്കുവേണ്ടി സമരം ചെയ്യുന്ന തൊഴിലാളികൾ ഉള്ള ഒരു സ്ഥാപനത്തെക്കുറിച്ച് ഒന്ന് ചിന്തിച്ചു നോക്കൂ. പിന്നെ എന്തു കൂറും സ്നേഹവും ആയിരിക്കും ആ സ്ഥാപനത്തോട് അവർക്ക് ഉണ്ടാവുക.

ഒരുമിച്ച് വളരുന്നതിന്റെ പാഠമാകണം ഓരോ സംരംഭകനും തങ്ങളുടെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ അടിത്തട്ടിലേക്ക് പടർത്തേണ്ടത്. പണം മാത്രം ലഭിക്കുന്നതുകൊണ്ട് ഈ കാലത്ത് എല്ലാവരും സംതൃപ്തരാകില്ല. മറിച്ച് താൻ ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്ഥാപനത്തിലെ അഭിവാജ്യ ഘടകമാണ് താനെന്ന് ഓരോ മനുഷ്യരുടെയും ഉള്ളിൽ ബോധ്യമുണർത്താൻ സ്ഥാപനത്തിന്റെ നടത്തിപ്പുകാർ ശ്രമിച്ചാൽ സ്ഥാപനം ജീവനക്കാരുടേതായി മാറും, ജീവിതം ശോഭനമാകും…..